Ο νερουλάς στα
χωριά έπρεπε ν’ ανέβει στο βουνό να φτιάξει αυλάκια, για να έρχεται το
νερό στα χωράφια για να ποτίσουν οι γεωργοί. Στην πόλη όταν τον συναντούσες
είχε φορτωμένο το ζώο με γκούμια γεμάτο νερό. Άλλες πάλι φορές ξεκινούσε
πρωί πρωί φορτωμένος στους ώμους με δυο τενεκέδες που κρέμονταν σε ένα
καμπυλωτό ξύλο. Πήγαινε στις κοινόχρηστες βρύσες, γέμιζε τους τενεκέδες και
τους πήγαινε στα σπίτια των πελατών του. Έκανε πολλά κοπιαστικά δρομολόγια την
ημέρα και αμειβότανε περίπου 1 δεκάρα τον τενεκέ.Ο πιο διάσημος νερουλάς
της πατρίδας μας , ήταν ο γνωστός ολυμπιονίκης Σπύρος Λούης.
Βέβαια πέρασαν τα
χρόνια, οι νερουλάδες άφησαν τα καρά τους και χρησιμοποίησαν πλέον τις μηχανές
(αυτές με τις τρεις ρόδες).
Τέλος φτάνουμε στην εποχή μας. Ο νερουλάς ,
υπάρχει ακόμα και γυρίζει τις γειτονίες όπως παλιά, αλλά ....με μια μεγάλη
διάφορα ! Δεν ακούγεται η φωνή ή το κουδούνι του, αλλά ο διαπεραστικός
ήχος της "κόρνας" του φορτηγού. Δεν ακούγεται πια στο δρόμο ο
ήχος του κάρου, αλλά ο ήχος από το φρένα του φορτηγού .
Οι άνθρωποι ασκούν
επαγγέλματα ανάλογα με τις ανάγκες που υπάρχουν σε κάθε εποχή και κάθε περιοχή.
Έτσι όταν εκλείψει ή μειωθεί κάποια ανάγκη, τότε μοιραία το αντίστοιχο
επάγγελμα οδηγείται σε μαρασμό ή εξαφάνιση.
Tα παραδοσιακά
επαγγέλματα χάνονται ένα-ένα στο πέρασμα του χρόνου, παράλληλα με
την τεχνική που διασώζουν. Oι άνθρωποι που τα άσκησαν ήταν φτωχοί, με πολλές
στερήσεις, σε δύσκολα και επικίνδυνα χρόνια, όμως εργατικοί και τίμιοι, αγνοί
και γνήσιοι. Άνθρωποι που δεν δούλευαν για να πλουτίσουν, αλλά κυρίως για να
εξυπηρετήσουν ευσυνείδητα τους συνανθρώπους τους, με το επάγγελμά τους. Δεν
τηρούσαν ωράριο εργασίας και αναπαύονταν μόνο στις θρησκευτικές αργίες. Άνθρωποι απλοί, αυτοδίδακτοι οι περισσότεροι. Ελάχιστοι πήγαν σε γνωστούς μαστόρους, ως παραγιοί, για
να μάθουν ένα επάγγελμα. Kάθε ένα από τα επαγγέλματα συνοδεύεται
από τις σχετικές παροιμίες, τα αινίγματα και τις
μαντινάδες, δημιουργήματα της μακρόχρονης πείρας, της σοφίας και της
παρατηρητικότητας του Ελληνικού λαού. Η οικονομική, τεχνολογική ανάπτυξη , η αστυφιλία , η διεθνοποίηση της
οικονομίας, η πληθυσμιακή εξέλιξη και οι οικονομικές
συνεργασίες έφεραν σε δυσπραγία τα παραδοσιακά επαγγέλματα.